Bedrijven moeten zich inzetten op het minimaliseren van wanbetalingen en kredietrisico’s. Men kan de bijhorende strategie gaan optimaliseren door zich te gaan informeren, door kredietcontrole’s uit te voeren, door na te gaan wie de bestaande klant is, door handelsinformatie te gaan gebruiken.

Handelsinformatie als eerste stap

Met behulp van financiële bedrijfsrapporten kan men nagaan of een bepaalde (toekomstige) zakenpartner al dan niet solvabel blijkt en kan men dus bijhorend het betalingsrisico gaan inschatten. Deze “rapporten” beschikken over de kerncijfers van een bedrijf, opgelegde kredietscores alsook andere niet-financiële gegevens waaronder bijvoorbeeld RSZ-dagvaardingen. Deze “financiële knipperlichten” helpen bedrijven om op een efficiëntere manier een financiële analyse te maken en geven een bepaalde indicatie weer of een bedrijf al dan niet financieel gezond is.

Collections-strategie

Op basis van deze knipperlichten of indicaties kan men dan de eigen “collections”-strategie aanpassen en toepassen waar nodig.

Een praktisch voorbeeld:

Een nieuwe klant moet zijn allereerste factuur betalen. Na een simpele check van deze klant blijkt dat dit bedrijf een redelijk hoog risico met zich draagt. De normale collections-strategie laat een betalingstermijn van 30 dagen toe. Indien deze vervalt, wordt een eerste herinnering gestuurd.

Bij deze specifieke klant kan overgegaan worden tot bijvoorbeeld een directe aanmaning, een bezoek ter plaatse of zelfs een incassobureau om zo snel mogelijk het openstaande saldo terug te vorderen voor de geleverde prestaties. Nog extremer: men kan zelfs de volgende leveringen stopzetten en een voorafbetaling vragen, alvorens verdere goederen en/of diensten te leveren.

Dat zet het belang van financiële bedrijfsinformatie extra in de verf: indien men zich niet informeert, kan men ook niet inschatten hoe risicovol een bepaalde klant kan zijn, met als gevolg niet-betaling van de geleverde diensten.

Ook voor bedrijven die enkel met een vast clienteel werken mag men dit zeker niet vergeten of uitsluiten. Verschillende onderzoeken en statistieken hebben namelijk aangetoond dat de meeste falingen binnen een klantenbestand het gevolg zijn van niet-betalingen van het vast clienteel.

Strengheid tot betaling

Hoedanook is het de bedoeling van elke onderneming om zijn DSO (= daily sales outstanding) zo laag mogelijk te houden. Een lage DSO-waarde betekent immers dat een bedrijf minder dagen nodig heeft om zijn openstaande bedragen te innen. Een hogere DSO-indicatie geeft dan weer aan dat een bedrijf langer nodig heeft om geld te recupereren.

Toch wanbetalers?

Er zijn verschillende oplossingen voorhanden om met wanbetalingen om te gaan, afhankelijk van de strategie van elk bedrijf.

Het ene bedrijf kiest ervoor om in eerste instantie een herinnering te sturen, het andere kan dan weer bij een terugvordering onmiddelijk de advocaat oproepen. Ook wordt er tegenwoordig meer een beroep gedaan op incassobureau’s, die alles in het werk stellen om openstaande bedragen terug te vorderen.

Algemeen kan men dus stellen dat een grondige (pre-)check zeer belangrijk is in de strijd tegen mogelijke wanbetalingen. Handelsinformatie helpt kredietrisico’s te minimaliseren.

Het minimaliseren van kredietrisico’s kan men garanderen door een zeer gestructureerde collections-strategie aan te houden voor elk type klant, door een “gezonde” DSO-waarde te onderhouden en dit door gebruik te maken van de handelsinformatie die ter beschikking is.

(Bovenstaande bijdrage kwam tot stand in samenwerking met Creditsafe Belgium N.V. (Brussel))

Meer info: 02/481.88.60 of www.creditsafe.be.