Silodenken is een gebrek aan ketendenken of het werken als partners in overleg met een zekere mate van transparantie, bijvoorbeeld het delen van data om samen te streven naar een maximale houdbaarheid in het winkelrek. Vandaag komt het er vaak op neer dat iedereen zijn eigen rekening maakt en zijn eigen KPI’s nastreeft, zowel tussen bedrijven als intern in een bedrijf.

Het voorspellen van de vraag gebeurt doorgaans op drie niveaus in de keten zonder veel onderling overleg waardoor er ook driemaal een risico op verlies (of tekorten) ontstaat, namelijk in het winkelpunt, bij de centrale aankoopdienst van de retailers die de bestellingen plaatst bij de leverancier en bij de leverancier zelf. Iedereen creëert zijn eigen forecasting en doet dit op basis van beperkte gegevens, wat leidt tot een optelsom van foutenmarges. Het gebruik van gespecialiseerde software kan voor een betere matching tussen de vraag en de bestellingen of productie zorgen.

Het assortiment van verse producten stijgt jaarlijks met 5 à 10%. Dat brengt ook heel wat verlies mee. Hoe breder het assortiment, hoe moeilijker het beheer en hoe groter het risico op verlies, want het aantal traag lopende producten neemt toe. Retailers willen de consument verleiden met nieuwe producten en smaken en zich op die manier onderscheiden. Maar directies beseffen dat regelmatige evaluaties noodzakelijk zijn en ondernemen pogingen om het assortiment te reduceren.

Vooral een mind shift naar meer overleg, samenwerking en datatransparantie binnen de keten kan leiden tot een win/win voor elk van de betrokkenen met meer efficiëntie en minder voedselverlies tot gevolg. Retail Partners Colruyt Group en Imperial Meat Products analyseerden in het kader van dit project in alle openheid de hele logistieke keten op vlak van derving bij productie tot in het winkelpunt, om samen de verliezen te kunnen aanpakken. Daaruit bleek dat de voornaamste oorzaak van verliezen ligt bij de colli-grootte, die voor alle winkels gelijk is. Zowel grote als kleine winkels bestellen alle dezelfde minimumhoeveelheid, wat voor de kleinere winkels vaak meer is dan ze binnen de houdbaarheidsperiode kunnen verkopen. Een oplossing hiervoor vinden vergt inspanningen van beide kanten. De fabrikant moet zijn secundaire verpakkingen aanpassen en in het distributiecentrum moet piece picking worden geïntroduceerd, zodat winkels per stuk kunnen bestellen.

Het bewustzijn rond voedselverlies groeit en vanuit maatschappelijk oogpunt zal het weggooien van nog eetbaar voedsel steeds minder worden geaccepteerd. Vandaag al vertaalt dat zich in een groeiend aantal giften vanuit de voedingsindustrie en -distributie aan sociale organisaties actief in de herverdeling van voedseloverschotten voor mensen in armoede. Dit is zowel vanuit sociaal oogpunt als vanuit afvalvermijding een positieve evolutie, maar lang niet alle voedselverlies vindt een afzet in de sociale economie.

Deelnemende bedrijven aan het project “Fresh Food Logistics” zijn Belgian New Fruit Wharf, Carrefour, Delhaize, Groupe Mestdagh, Imperial Meat Products, Kuehne+Nagel, La Lorraine Bakery Group, Retail Partners Colruyt Group, Special Fruit, Vleeswaren Depuydt en Willis Towers Watson (Belgium). Het project wordt gesteund door VLAIO, het Agentschap Innoveren en Ondernemen van de Vlaamse overheid.